"ცხოველების თავშესაფარში, ჩემი პრაქტიკის ბოლო დღეებში გავიგე, რამდენად მძიმე იყო ჩემთვის ცხოველებთან განშორება. ყველა აქ მყოფი ხომ ჩემი ნაწილი გახდა", - რეიჩელი აკანკალებული ხმით ყვებოდა.
ყველაზე მძიმე, რა თქმა უნდა, თავშესაფარში ქუჩიდან მოხვედრილ კატა, ტიმთან დამშვიდობება იყო. ეს კატა რეიჩელს ძალიან შეუყვარდა. ის პირველი იყო მათგან, ვისაც რეიჩელი თავშესაფარში უვლიდა. მხოლოდ მისი დახმარებისა და მოთმინების
"მას მერე, რაც პირველად ვაჭამე, სხვისი ხელიდან აღარ ჭამდა და მოსაფერებლადაც არავის იკარებდა".
და აი, განშორების დღეს, მან ფრთხილად ამოიყვანა ფისო ყუთიდან და გულში ჩაიხუტა.
"ტიმი მაშინვე, ინსტიქტურად მომეკრა ყელზე და კრუტუნი დაიწყო. ცრემლი ვერ შევიკავე. მე უბრალოდ არ შემეძლო და არ მინდოდა ჩემი ტიმი გასაჭირში დამეტოვებინა!"
სამწუხაროდ, სტუდენტებს არ აძლევენ უფლებას უნივერსიტეტის ტერიტორიაზე შინაური ცხოველი იყოლიონ. მიუხედავად ამისა, რეიჩელი დანებებას არ აპირებდა და იმდენ ხანს იბრძოდა, სანამ მისმა დედამ არ წაიყვანა კატა სახლში. რეიჩელმა თავისას მიაღწია.
ეს ისტორია იმ ზღაპარს ჰგავს, ყველაფერი კარგად რომ მთავრდება. შესანიშნავია, როდესაც ადამიანი და ცხოველი იმდენად ძლიერად კონტაქტობს, რომ მათი დაშორება უკვე აღარ შეიძლება. მონათესავე სულები - სხვა რა შეიძლება, დავარქვათ ამას?!
