დედა ძაღლები, რომლებიც ქუჩაში ცხოვრობენ...
კიბეების ქვეშ... ნანგრევებში... კუთხეებში...
მათ უსაზღვროდ უყვართ შვილები და სიცოცხლის ფასად იცავენ... ისევე, როგორც - ნებისმიერი სულიერი თავის შვილს!
ქუჩა...
ქუჩა მკაცრია მათთვის...
ქუჩაში ცხელა ზაფხულში და ისინი საკვებს და წყალს ეძებენ...
ქუჩაში ცივა ზამთარში და შვილების გადასარჩენად სითბოსა და თითო ლუკმა საკვებს ეძებენ!
დედამ რომ შვილს აჭამოს რძე - მან თავად უნდა იკვებოს!
...
ამ ფოტოებზე არის ძაღლი, რომელიც ყველას, ვინც მისი ისტორია იცის - ახსოვს, როგორც გმირი დედა!
დედა, რომელიც საბადურას ტყეში,
მანქანები არ ჩერდებოდნენ...
შარშან ის გზაზე ეკა ქართველიშვილმა შეამჩნია და მანქანა გააჩერა... უბრალოდ დაინახა, გააჩერა, ჩასვა და წამოიყვანა თბილისში... ვერ მიატოვა ძაღლი, რომელიც იმდენად გამხდარი იყო, რომ გრძელ ბეწვშიც კი ძვლები ეტყობოდა...
თბილისში ძაღლი შეიფარეს... აჭამეს და ეს იყო ალბათ პირველი ღამე, როცა მას სითბოში ეძინა თუმცა, არა მშვიდად...
დედის გული...
ძაღლი თვალებით ლაპარაკობს...
მან ბევრი რამე თქვა და მას გაუგეს, რომ პატარა შვილებზე დარდობდა დედა, საბადურას ტყეში დატოვებულ შვილებზე... პატარები... ღუნღულები... მის გარეშე როგორ იქნებოდნენ... რამდენი მტაცებელი ცხოველი და ადამიანი დაეხეტებოდა და ვინ დაიცავდა პაწიებს...
გაუგეს დედას ადამიანებმა და წაიყვანეს ზუსტად იმ ადგილას, სადაც ადამიანების მოწყალებას პირ-უტყვად ელოდა დედა-ძაღლი...
ჩამოსვეს თუ არა მანქანიდან, გაიქცა დედა.. შვილებისკენ გაიქცა.. მირბოდა და სული ელეოდა... ამ ყინვიანი ღამის გამოვლილებს ცოცხლებს იპოვიდა თუ არა...
იპოვა...
დედამ შვილები იპოვა... სათითაოდ დაყნოსა... ალოკა... თავი მიადო...
_
ეს იყო საოცრად დიდი ბედნიერება!
დედის ბედნიერება! შვილების ბედნიერება! იმ ადამიანების ბედნიერება, ვისაც შეუძლია სიყვარული!!!
_ _ _
ეს დედა ძაღლი ახლა კარგადაა პატრონთან... მისი ლეკვებიც გაჩუქდნენ თბილ ოჯახებში...
_
გარეთ კი სხვა დედები არიან...
გაიხედ-გამოიხედეთ...
მათ დიდი თვალები აქვთ და მათ თვალებში ულევი სიყვარული და ნდობა მოჩანს...
მათი ხსნა - ადამიანია!
მათი ხსნა ჩვენ ვართ!!!!
ახლა სიცივეები მოდის...
ისევ აცივდება და დედები გადაეფარებიან შვილებს.. გავლენ საშოვარზე... ისინი ჩვენს გარეშე ვერ გაძლებენ!!!
მათზე ჩვენ, ადამიანებმა უნდა ვიზრუნოთ!
უნდა გამოვუძებნოთ თბილი კუთხე, ვაჭამოთ, ვუშველოთ თუ უჭირთ რამე, დავიცვათ ეს ერთგული დედები და შვილები <3
რადგან
ჩვენ ადამიანები ვართ!
ჩვენი ნდობა შეიძლება!
ჩვენ შეგვიძლია მათი ერთგულება, დაცვა და სიყვარული!
თიო ბეგოიძე