თუ ჩემს რჩევას გაკიცხვად ღებულობ, ამით მხოლოდ ჩემი დიაგნოზის მართებულებას ადასტურებ. ღმერთმა ქნას, ვცდებოდე...

დათო-ს ეკლესიაში იარე, სიყვარული ისწავლე, შეეშვი სხვის გაკიცხვას, მითუმეთეს იმ ხალხის ვის გულშიც სიყვარულია, შენს მოძღვარს კითხე ღმერთის ხსენება სად არის მართებული და იმედია აგიხსნიან.

ყავა ძაღლისთვის არ შეიძლება, ისე კი სპეციალურ ძაღლის ნაყინსაც ვყიდულობ მიწის თხილის კარაქით, რა იყო რაიმე ცუდს ვაკეთებ ამით? მე ყველა ცოცხალი არსება მიყვარს და ძალიან ბედნიერი ვარ, ისინი ცხოვრებას მილანმაზებენ.

თემა ცალსახად აპოლიტიკურია, მაგრამ რადიკალიზმს ვერც ამ შემთხვევაში გავექეცით, არადა ნატო-რუსეთის მსგავსი დილემისაგან განსხვავებით, აქ არსებობს ოქროს შუალედი: ცნობილია, რომ ვინც ბავშვობაში ცხოველებს აწვალებს, ის შემდგომში ადამიანის წვალებაზეც არ ამბობს უარს და პირიქით, ვინც პატარობიდანვე თანაუგრძნობს მათ, კაცთა მოდგმის სიყვარულსაც ადვილად ახერხებს. ასე, რომ ცხოველები უნდა გვყავდეს და კიდევაც გვიყვარდეს. მაგრამ ზედმეტი არაფერი ვარგა. დაბ. დღეების გადახდა და ეტლით სეირნობა აშკარად ფეტიშიზმია: ლიზიკო ვერც კი ათვითცნობიერებს, რომ მის გულში ადამიანის ადგილი უკვე ცხოველმა დაიკავა! გამორიცხულია, რომ ეს ღმერთმა მოგიწონოს, რომლის სახელსაც, ჩემო კარგო, ნამდვილად უადგილოდ ახსენებ. დაეხმარე ცხოველებს, იზრუნე მათზე, მაგრამ ყოველთვის გახსოვდეს: ერთი (თუნდაც ყველაზე ცოდვილი) ადამიანისათვის ხელის გაწოდებას უფრო დაგიფასებს მაცხოვარი, ვინემ ყველა მაწანწალა ძაღლისა თუ კატის დაპურებას!

ლიზი რძიან ყავასაც ხომ არ ალევინებთ?:)