ძაღლი ჭკვიანი და საყვარელი არსებაა. ის მზად არის ნებისმიერ დროს პატრონს დაეხმაროს და ასევე კარგ განწყობაზე დააყენოს თავისი ოჯახის წევრები, თუმცა ნებისმიერ ადამიანს, ვისაც სახლში ძაღლი ჰყავს, აღიარებენ, რომ ჩვენი ოთხფეხა მეგობრები პერიოდულად ძალიან ცუდად იქცევიან. და მაინც, ჩვენ ისევ ვაგრძელებთ მათ სიყვარულს. 

როდესაც არასწორედ რეაგირებენ ბრძანებებზე



"შენ თვითონ მითხარი, რომ ვირბინო და გავერთო".


როდესაც სახლში ნივთებს აფუჭებენ



"სანამ ზედა სართულზე ახვალ, მინდა გითხრა, რომ ძალიან მიყვარხარ".



"მე მეგონა, რომ შენ არასოდეს დაბრუნდებოდი და პანიკაში ჩავვარდი".

როდესაც აკეთებენ იმას, რასაც ყოველთვის უშლით



"წარმოგიდგენია, ბალიში აფეთქდა, ახლაც კი შოკში ვარ".

მაშინაც კი, როდესაც იძულებულები ვართ მათ გამო სულელურად მოვიქცეთ



"შემომიშვი, რომ მერე ისევ უკან გავიდე".

გვიყვარს იმიტომ, რომ ისინი ცუდი მსახიობები არიან



"მე შენ იმიტომ გეფერები, რომ ძალიან მიყვარხარ. უი, მართლა, ვიღაცამ შენი ფეხსაცმელი დახია, მაგრამ ახლა ამაზე არ ვლაპარაკობ. შენ ისეთი კარგი და საყვარელი პატრონი ხარ".

ისინი იქცევიან ისე, რომ თქვენ არც კი გითხოვიათ



"დედა, ფოსტა მოიტანეს და გავხსენი. შენი დიპლომი იყო, წავიკითხე, ვამაყობ შენით".

როდესაც ჭამენ იმას, რაც მათთვის არ არის განკუთვნილი



"ნაყინი? არა, აზრზე არ ვარ, ვის უნდა ეჭამა".

როდესაც უსირცხვილოდ გატყუებენ და თან თვალებში გიყურებენ



"მე ვფიქრობ, ვერასოდეს გავიგებთ ვინ გააკეთა ეს".

ისინი ყოველთვის ზრუნავენ ჩვენზე



"ნუ ნერვიულობ, ის შენი ღირსი არ იყო".



"ხომ ვამბობდი, რომ ძიძა არ გვჭირდება, მეც შემიძლია ბავშვის მოვლა-პატრონობა".