ძაღლი დაუძლურებული იყო, ბეწვი სრულიად გაცვენილი ჰქონდა, კანი კი საშინლად დაზიანებული. რაიმე ინფექციის გადადებით დაშინებული გამვლელები ხელს უქნევდნენ და აფრთხობდნენ. მას უსახლკარო ძაღლებიც კი ერიდებოდნენ.
"იგი ისეთი სევდიანი იყო!", - ჰყვებოდა ლუ.
ქალმა ვერ ჩაუარა გვერდით გატანჯულ ცხოველს და გადაწყვიტა თავიდან რეგულარულად მიეცა მისთვის საკვები. იგი ძაღლს ყოველ დღე აჭმევდა. მოგვიანებით მას სახელიც დაარქვა - ტაი ჩჟანი. ძაღლი უცებ მიეჩვია ლუს და ყოველ
ლუმ საბოლოოდ დაიტოვა ეს საოცრად ჭკვიანი და გატანჯული არსება და მისი მკურნალობა დაიწყო.
ძაღლს ნელ-ნელა ბეწვი ამოუვიდა, ძალიან სქელი და ფუმფულა გაუხდა. სწორედ მაშინ გაირკვა, რომ ეს იყო სამოედის ჯიში.
ეხლა თუ ნახავს ვინმე ამ ჯანმრთელ და ძალიან სიმპატიურ ძაღლს - ვერავინ მიხვდება, რომ ის ოდესღაც ქუჩაში სიკვდილის პირას მყოფი დაეხეტებოდა.
